برخى از قَواعِد روخوانى قرآن عبارتند از:
1. قاعده حروف «والى»
مى دانید کـه در فارسى، گـاه حـرفى نوشته مى شود، ولـى خوانـده نمى شـود، مانند حـرف واو در کلمه خواهـر کـه خوانـده مى شود: خاهر. در قرآن نیـز چهار حرف (و ـ ا ـ ل ـ ى = والى) اگر هیچ علامتى نداشته باشند خوانده نمى شوند(10); مثلاً:
صَلـوةَ خوانده مى شود: صَلـةَ .
امَنُوا خوانده مى شود:امَنُو .
أَلصَّمَدُ خوانده مى شود: أَصَّمَدُ .
فِى الْعُقَدِ خوانده مى شود: فِ لْعُقَدِ .
این قاعده، «قاعده حروف والى» یا «قاعده حروف ناخوانا» نامیده مى شود.
تذکّر
اگر همزه (ء) روى سه حرفِ الف، واو، یاء قرار گیرد (أ ـ ؤ ـ ئ)(11)، این سه حرف پایه یا «کرسىِ» همزه مى گردند. در این حالت، فقط همزه خوانده مى شود و کرسىِ همزه تلفّظ نمى گردد. مثال:
أَعُوذُ خوانده مى شود: ءَعُوذُ.
مُؤْصَدَةٌ خوانده مى شود:مُـءْصَدَةٌ.
یُبْدِئ ُ خوانده مى شود: یُبْدِءُ.
به ادامه مطلب مراجعه فرمایید: