نکات صوت ولحن 2

یک مصداق خارج لحنی

تغییر طابع صوت در قسمت های بم و اوج صدا، خارج محسوب می شود.

تغییر روش لحنی تلاوت باعث افزایش حس خلاقیت می شود

تغییر روش لحنی تلاوت باعث افزایش حس خلاقیت می شود. زمانی که روش تلاوت تغییر می کند کلیه داشته ها و اندوخته های لحنی دچار تغییر می شود. در این حالت نمی توان از هر نغمه ای استفاده نمود لذا قاری متوسل به فکر خود شده و سعی می کند که نغمه قابل استفاده در آن درجات صوتی را پیدا نماید. تغییر روش در ردیف لحنی تلاوت زمانی صحیح و مجاز است که قاری در یک ردیف لحنی به مرحله تثبیت رسیده باشد.

نکته ای در خصوص عدم سردرگمی در تلاوت

برای عدم سردرگمی در تلاوت باید از ردیف لحنی ثابت و از قبل تنظیم شده استفاده کرد. برای مثال قراء بزرگی همچون استاد منشاوی، عبدالباسط و … در بسیاری از تلاوت های خویش از یک ردیف لحنی استفاده نموده اند.

به ادامه مطلب مراجعه فرمائید

نکات صوت ولحن

مقدار صدا برای اجرای ترتیل

مقدار صدا برای اجرای ترتیل به صورت زیر است:

الف): ترتیل نماز – در ترتیل نماز از یک دانگ استفاده می شود. این دانگ صدا در دانگ اول صدای نمازگزار می باشد. در ترتیل نماز حداکثر از یک دانگ استقاده می شود. استفاده از دانگ های بالاتر در نماز نیز معمول نبوده و زیبا نیست. علاوه بر این قرآن می قرمایند و لا تجهر بصلاتک و لا تخافت بها وابتغ بین ذلک سبیلاً .

ب): ترتیل معمولی – در ترتیل معمولی که اکثر حفاظ در این درجه کیفی تلاوت می کنند، مقدار استفاده از صدا در حد یک اکتاو و یا حداکثر ۱۲ پرده انجام می شود که برای ارائه یک ترتیل استاندارد مناسب است. اکثر ترتیل هایی که موجود است در این مقدار صوتی قرائت شده است. در مسابقات نیز از همین نوع ترتیل استفاده می شود. عدم وجود تحریرها در این نوع ترتیل باعث افت کیفی و معمولی بدون آن خواهد شد.

ج): ترتیل حرفه ای – در ترتیل حرفه ای، مرتل تا دو اکتاو از صدا خویش استفاده می کند. در این نوع ترتیل، تحرکات صوتی و لحنی خیلی بیشتر انجام می شود. البته به جهت استقبال عرف اهل قرائت، پذیرش استفاده از قطعات اوج در این ترتیل با نقد روبرو است.

به ادامه مطلب مراجعه فرمائید